ალეხო კარპენტიერის „დევნილი“ მათთვისაა, ვინც ძლიერმოქმედ, გამორჩეული სტილით დაწერილ ლიტერატურას ეტანება, ვისაც ლათინოამერიკელი მწერლები უყვარს და პერსონაჟების ფსიქოლოგიური პორტრეტების ხატვის ოსტატობა აღაფრთოვანებს. ცნობილი ფაქტია, რომ გაბრიელ გარსია მარკესს კარპენტიერის რომანების წაკითხვის შემდეგ, თავისი „მარტოობის ასი წელიწადი“ მთლიანად გადაუმუშავებია.

 

კუბელმა მწერალმა ეს წიგნი 1955 წელს დაწერა, მაშინ, როდესაც კუბას დიქტატორი ფულხენსიო ბატისტა მართავდა, თვითონ კარპენტიერი კი, სამშობლოს გარიდებული, ვენესუელაში ცხოვრობდა. ალეხო კარპენტიერი მაგიური რეალიზმის მიმდევრად მიიჩნევა, თუმცა თვითონ საკუთარი ლიტერატურული მომდინარეობის ჩამოყალიბებაც სცადა და მას Real Maravilloso – საოცარი სინამდვილე უწოდა.

 

ნაწარმოებში 1930-1933 წლების, კუბაზე ხერარსო მაჩადოს დიქტარორული რეჟიმის დამხობის შემდგომი მოვლენებია აღწერილი. რომანის მთავარი გმირი კი პროვინციელი სტუდენტია, რევოლუციური იდეებით შეპყრობილი, თავისდაუნებურად, ტერორისტი რომ გამხდარა. მის უკანასკნელ თავშესაფრად საკონცერტო დარბაზი გადაიქცევა და, რა თქმა უნდა, შემთხვევითი არ არის, რომ  ბეთჰოვენის მესამე – „გმირთა სიმფონია“ ნაწარმოების დასაწყისისა და ფინალის ფონია, ეს რომანი კი 46 წუთში − ამ სიმფონიის შესასრულებლად საჭირო დროში ჩატეულ, მთავარი გმირის შიშით, სინდისის ქენჯნით, მბორგავი ფიქრებითა, და მოგონებებით სავსე სამყაროს მოიცავს.