„ყოველთვის მაკვირვებდა ჩვენი, ქართული ცნობიერების ერთი თავისებურება, რომლის მიხედვითაც, ჩვენი ხალხის დიდი ნაწილი მიიჩნევს, რომ საქართველოს ისტორია ქრისტიანობასთან ერთად იწყება, ხოლო ის, რაც მანამდე იყო, სულაც არაა მნიშვნელოვანი. ალბათ ამ თავისებურების გამოძახილია ბევრი რამ, მათ შორის ისიც, რომ ჩვენ ძალიან ცუდად ვიცნობთ საკუთარ თავს მსოფლიო ლიტერატურაში. ასეთი უცნაურობა არსად მინახავს. საქართველოში თითქმის არავის აქვს წარმოდგენა იმაზე, თუ რა კვალი გვაქვს მსოფლიო ლიტერატურაში დატოვებული. მძიმე ამბავია, მით უფრო, რომ სავსეა ჩვენი კვალით ანტიკურობა! ქართველი პერსონაჟი გვხვდება ევროპული ლიტერატურის ერთ-ერთ პირველ ნაწარმოებში, თანაც კირკე არც უმნიშვნელო და არც მეორეხარისხოვანი პერსონაჟი არ არის!.. მსოფლიო ლიტერატურაში არ არსებობს მედეაზე უფრო მნიშვნელოვანი სახე! და მთელ მსოფლიოში, ყველამ, ვისაც არგონავტების მითი წაუკითხავთ, იცის, რომ მედეა ქართველია! საქართველოში დგამენ „ფედრას“ და წარმოდგენა არ გვაქვს, რომ პიესა დედით ქართველი ქალის ტრაგედიაზეა! არც ის ვიცით, რომ ფედრას და – არიადნე, რომელსაც „გორგლით“ ვიცნობთ, ასევე დედით ქართველია, ისევე როგორც მისი ნახევარძმა – მინოტავრი... ანკი როგორ გვეცოდინება, როდესაც მათ დედას, ლეგენდარული მეფე მინოსის ცოლს – პასიფაეს არ ვიცნობთ კოლხად, არადა ის ხომ აიეტისა და კირკეს დაა! ცალკე ამბავია, რომ ამ ეპოქაში ეთნოსს არა მამის, არამედ დედის წარმომავლობა განსაზღვრავს! ათენის გარდა, სადაც ათენელად არ მიიჩნევი, თუკი დედაც და მამაც ათენელი არ გყავს, მთელ საბერძნეთში მოქალაქეობას დედის წარმომავლობა წყვეტდა! და მიუხედავად იმისა, რომ მედეა საოცრად ცნობილი და პოპულარული ქართველი პერსონაჟია, უნდა ვიცოდეთ, რომ ანტიკურ სამყაროში ის მარტო არ არის, მის გვერდით დგას კოლხი პერსონაჟების, ბერძნული მითოლოგიის უმნიშვნელოვანესი ფიგურების მთელი არმია. საქმე ის კი არაა, ამ ჩვენი წინაპრებით ან მათი გავლენებით ვიამაყოთ, არამედ ვიცოდეთ, თუ საიდან მოვდივართ, იქნებ ამ პერსონაჟთა ხასიათში ჩვენი თავიც ვიცნოთ...“ – ლევან ბერძენიშვილი