ბექა ქურხულის „უკრაინული დღეები“ ომის დღიურია, სრულიად ახალი, ძალიან ვრცელი. აღსავსე შთაბეჭდილებებით, პეიზაჟებით, მოვლენებითა და ადამიანებით. გამაოგნებელია, რომ ეს ერთსა და იმავე დროსა და სივრცეში გვერდიგვერდ თანაარსებობს – ჩემი შვილების წალკოტი ლვოვში და ბომბსაფარები დნეპრში, მარადიული სიწმინდეები კიევში და დაბომბილი მარიუპოლი

კითხულობ და ტკივილამდე გეცოდება ყველა და ყველაფერი: ადამიანთა განადგურებული სახლები. დასახიჩრებული სიცოცხლეები, დამახინჯებული მეხსიერება... თავად შინაც გეცოდება, ღრმა ღრმულებისგან შელახული, აცნობიერებ, რომ სხვა გამოსავალი არაა, აქ და ახლა უნდა იომო, რადგან, როგორც ავტორი წერს, „მონსტრისგან თავის დაღწევის ასეთი შანსი არც საქართველოს და შეიძლება არც მთელ შსოფლიოს აღარც ჰქონდეს". აუცილებელია ბრძოლა – ყველასი ერთად, მთელი მსოფლიოსი. შეთანხმებულად. სწორედ ესაა ყველაზე მნიშვნელოვანი სიმართლე ჩვენს ომზე. გმადლობ, მეგობარო, მართალი და გულიდან წამოსული სიტყვისთვის“.

ნატალია ტროხიმი

Українські дні" Беки Курхулі мандрівний щоденник з теренів війни, зовсім свіжий, дуже детальний, наповнений враженнями, краєвидами, подіями і людьми. Скільки там персонажів? Скільки мов? Скільки міст і сіл? Скільки історій? Безліч... І особливо вражає, що все це існує поруч у часі і просторі - квітучий сад біля дому моїх дітей у Львові, споконвічні святині у Києві, бомбосховища у Дніпрі, і розбомблений Маріуполь, і випалені поля... Читаєш - і шкода до болю всіх, шкода всього: поруйнованих людських осель, понищених життів, знівеченої пам'яті... Шкода самої землі, всіяної вирвами. I розумієш: нема іншого виходу, треба воювати тут і тепер, бо, як пише автор, «Ні у Грузії, ні у всього світу не буде більше такого шансу раз і назавжди позбутися цього монстра, тому необхідно боротись». Необхідно боротися всім разом, громадою, цілим світом. Це і є найважливіша правда про нашу війну. Дякую, друже, за правдиве і небайдуже слово.

Наталя Трохим